Op naar Bolivia

Vanuit Puno (Peru) hebben we een luxe bus naar La Paz (Bolivia). Hoewel het in afstand wel meevalt is het toch een hele dagreis. Tegen het middaguur komen we aan de grens voor de nodige formaliteiten. Dit neemt wel anderhalf uur in beslag. Een half uurtje later arriveren wij in Copacabana. Daar moeten wij van bus wisselen naar een wat minder luxe Boliviaanse bus. Het geeft ons kort de gelegenheid om dit beroemde plaatsje te bekijken. Het is hét punt voor mensen die het Inca zonne eiland in lake Titicaca te bezoeken. Wij zijn er echter helemaal niet van onder de indruk en zijn blij dat we hier geen overnachting gepland hebben. Tegen de avond komen wij in La Paz aan. Het eerste wat ons in Bolivia opvalt, is dat de welvaart een stuk minder is dan in Peru. Tegelijkertijd zijn de prijzen ook een heel stuk lager. Een taxi kost slechts één euro en een hamburger menu kun je krijgen voor twee euro. Tot onze stomme verbazing blijkt dat het hotel, waar we voor de nacht hebben geboekt te zijn verhuisd. Wij hadden hier geen bericht van gehad en vinden dit heel vreemd. De uitleg is dat ze niet van alle boekingen een e-mail adres hebben. Dit terwijl wij wel een mail van hun hebben gehad met de boodschap dat we ons door taxichauffeurs niets wijs moeten laten maken dat het guesthouse niet meer bestaat of afgebrand is. Gevolg is wel dat we wat heen en weer reizen in La Paz, een stad van meer twaalf miljoen inwoners. De stad is overigens, met zijn 3800 meter de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld. Hoger dus dan Lhasa in Thibet. Na wat heen en weer gepraat bij de balie van het hotel en een paar uur vertraging kunnen we tegen zeven uur ’s avonds toch eindelijk inchecken. Na een half uur zoeken blijken onze bus tickets en vouchers voor tour over de Alto Plano ook gevonden te zijn. De volgende morgen moeten we er al weer heel vroeg uit. Om half zeven vertrekt onze bus vanaf het busstation. Met andere woorden, we moeten onze wekker om kwart over vijf zetten en een ontbijt zit er niet in.

Tot onze stomme verbazing sneeuwt het ’s morgens en is het koud. Na een tocht van vier en half uur in een lokale bus arriveren wij om elf uur in Oruro. De bus is niet bepaald comfortabel maar wel te doen. In Oruro stappen we over op de nachttrein die om 15.30 uur vertrekt. Deze tijd gebruiken we om wat te eten en de stad te bekijken. We hebben de nachttrein gekozen omdat deze wat comfortabeler zou zijn. En om eerlijk te zijn, aan de trein ligt het niet. Er zijn goede slaapstoelen en dekens aanwezig. We krijgen zelfs een diner in de restauratiewagon aangeboden. Helaas zijn de spoorrails nog uit 1900. Gevolg is dat de trein ongelooflijk schommelt en bommelt. Alles behalve uitgerust komen we om vier uur in de ochtend aan in Tupiza waar onze vierdaagse tour over de Alto Plano begint. We melden ons midden in de nacht bij het hotel waar we de tour hebben geboekt. Gelukkig wordt voor ons open gedaan. Voor de drie uur die ons overblijven voor vertrek met onze tour, besluiten we toch maar even een kamer te nemen om wat slaap in te halen en te douchen.