Aan het Infuus en uitgeschakeld door Hoogteziekte
Door: Marian
Blijf op de hoogte en volg Gerard en Marian
10 Januari 2015 | Nepal, Bhaktipur
Wel even omschakelen! Sinds een paar dagen zitten we nu in Lhasa (Tibet/China). Binnen een dag krijgen we behoorlijk te kampen met de hoogte waarop Lhasa (3600 m.) ligt. Uiteindelijk belandt Gerard in een medische hulppost waar hij een halve dag aan het infuus komt te liggen om medicijnen toegediend te krijgen en extra zuurstof. Hij is er slecht aan toe, zware hoofdpijn, overgeven, misselijkheid, duizeligheid, tintelingen over het hele lichaam en ontzettend moe. Het voelt als een zware kater maar dan met veel ernstiger bijwerkingen. Als het niet verbeterd rest ons niets om de reis door Tibet af te breken. Hoogteziekte mag je niet onderschatten. Als je het negeert bestaat de kans op hersenoedeem en vocht achter de longen. Dan is de enige manier om daar iets aan te doen naar lager gelegen te reizen. Helaas ligt Lhasa op het laagste punt van onze reis hier in Tibet en willen we nog naar het basiskamp van de Mount Everest op 5300 meter. Hopelijk knapt hij de komende dagen wat op. De behandeling aan het infuus is in ieder geval hoopgevend.
Maar we moeten ons op meerdere manieren aanpassen. Na het oudjaar uitgevierd te hebben in Kathmandu, zijn we op nieuwjaarsdag naar Lhasa in Tibet gevlogen. Behalve dat het een stuk kouder is, overdag 5 graden en ’s nachts min 10 graden, zitten we ook echt in China. Het was slechts een vluchtje van anderhalf uur maar het tijdverschil met Nederland is van 4.45 uur opgelopen naar 7 uur. Opeens zijn we geen stel meer maar een groep. Haha…., je mag Tibet alleen in als je een groep vormt, dus zijn we vanaf nu een groep op ons visum en bij het hotel enz. Ook is het even wennen dat je je totaal niet meer verstaanbaar kunt maken en je geen woord meer kunt lezen. Een restaurant vinden op de eerste dag was een hele opgave, laat staan een bestelling te doen. Maar inmiddels begint het weer wat te wennen.
Lhasa ligt in een vallei maar verder hebben we tijdens de vlucht uitsluitend uitgestrekte kale bergen gezien. Hier proef je wel de echte Tibetaanse sfeer ook al is het overheersend chinees. Echt prachtige kloosters, mensen in traditionele kleding en dan natuurlijk het immens Potala Palace waar de Dalai Lama leefde. We hopen dat de hoogteziekte niet te lang blijft voortduren en we onze reis verder voort kunnen zetten in aangepaste vorm.
Bhaktapur Nepal
We zijn inmiddels terug in Nepal en zitten nu in Bhaktapur waar we wat op adem zijn gekomen.
Na de behandeling tegen hoogteziekte van Gerard in Lhasa zijn we met vertraging vertrokken naar Sighatse (Tibet). Hij voelde zich op dat moment na de behandeling weer wat beter. Helaas bleek dat het in Sighatse weer raak. Op dat moment hebben we in overleg met een arts/apotheker besloten de reis maar af te breken en terug te gaan naar het lager gelegen Nepal. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Wij hadden de keuze om in een dag terug te reizen naar Lhasa en hopen op een vlucht of over land met de landcruiser naar Nepal te reizen. In beide gevallen moesten we passen passeren van boven de vijfduizend meter. Gewapend met een voorraad zuurstofbussen, gekocht in de lokale Pharmacy hebben we voor het laatste gekozen.
Maar goed dat we op dat moment niet wisten waar we aan begonnen. In Tibet ligt totaal geen sneeuw, maar hoe verder we de Himalaya naderden hoe meer sneeuw er lag. Later hoorden en zagen we honderden vrachtauto’s die in de grensplaats Zhangmu waren gestrand omdat de passen voor hun niet meer begaan waren. Velen stonden daar al enkele weken en moeten waarschijnlijk nog meer dan een maand wachten.
In Sighatse hadden we een upgrade naar een schitterend 4* hotel gehad vanwege de ziekte van Gerard. Onderweg naar de grens waren slechts nog kleine gehuchten. Onze restte niets anders dan in een lokale slaapgelegenheid. Dat was een enorme overgang, van onze 4* suite in Sighatse naar dit min 4* slaapplek tussen de lokale Tibetanen. Een hok met twee bedden zonder verwarming, stromend water, electra en een “toilet” buiten. Een WC mag je het eigenlijk niet noemen. Een hok met een halve deur en een gat in de grond waar je zo de diepte in kunt kijken, hoewel de stront zich al door de vorst zich al zo had opgestapeld dat het boven het gat uit kwam. Toch was het rondom de potkachel in het “restaurant” met de lokale mensen heel gezellig. Gelukkig was het maar voor één nacht. De volgende dag bereikten we Zhangmu aan de grens met Nepal. Deze plaats ligt een stuk lager en de ziekte verschijnselen van Gerard verdwenen al snel. De weg hier naar toe was nog wel een enorme belevenis. Temperaturen tot -20 graden en bergen sneeuw (2 meter) die soms compleet de weg blokkeerden en straten waar twee centimeter ijs op lag. Dit alles door een berglandschap met bergen aan alle kanten die hoger zijn dan achtduizend meter. Dan te bedenken dat ze in China zonder winterbanden en sneeuwkettingen rijden. Onze chauffeur moest soms het ijs op de straat weg hakken met een hamer om weer grip te krijgen voor we verder konden. Al met al een geweldige belevenis maar we zijn blij dat we het gehaald hebben en weer gewoon adem kunnen halen in een heerlijk warm Bhaktapur. Hier hebben we de laatste dagen lekker in het zonnetje zitten genieten van deze prachtige middeleeuwse stad. Vandaag gaan we ligt bepakt een aantal dagen wandelen en met lokaal vervoer de omgeving verkennen. Onze zware tassen laten we achter in ons mooie guesthouse in Bhaktapur.
Mango Travel
Reisspecialist in individuele maatwerk reizen naar verre bestemmingen.
www.mangotravel.nl
Maar we moeten ons op meerdere manieren aanpassen. Na het oudjaar uitgevierd te hebben in Kathmandu, zijn we op nieuwjaarsdag naar Lhasa in Tibet gevlogen. Behalve dat het een stuk kouder is, overdag 5 graden en ’s nachts min 10 graden, zitten we ook echt in China. Het was slechts een vluchtje van anderhalf uur maar het tijdverschil met Nederland is van 4.45 uur opgelopen naar 7 uur. Opeens zijn we geen stel meer maar een groep. Haha…., je mag Tibet alleen in als je een groep vormt, dus zijn we vanaf nu een groep op ons visum en bij het hotel enz. Ook is het even wennen dat je je totaal niet meer verstaanbaar kunt maken en je geen woord meer kunt lezen. Een restaurant vinden op de eerste dag was een hele opgave, laat staan een bestelling te doen. Maar inmiddels begint het weer wat te wennen.
Lhasa ligt in een vallei maar verder hebben we tijdens de vlucht uitsluitend uitgestrekte kale bergen gezien. Hier proef je wel de echte Tibetaanse sfeer ook al is het overheersend chinees. Echt prachtige kloosters, mensen in traditionele kleding en dan natuurlijk het immens Potala Palace waar de Dalai Lama leefde. We hopen dat de hoogteziekte niet te lang blijft voortduren en we onze reis verder voort kunnen zetten in aangepaste vorm.
Bhaktapur Nepal
We zijn inmiddels terug in Nepal en zitten nu in Bhaktapur waar we wat op adem zijn gekomen.
Na de behandeling tegen hoogteziekte van Gerard in Lhasa zijn we met vertraging vertrokken naar Sighatse (Tibet). Hij voelde zich op dat moment na de behandeling weer wat beter. Helaas bleek dat het in Sighatse weer raak. Op dat moment hebben we in overleg met een arts/apotheker besloten de reis maar af te breken en terug te gaan naar het lager gelegen Nepal. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Wij hadden de keuze om in een dag terug te reizen naar Lhasa en hopen op een vlucht of over land met de landcruiser naar Nepal te reizen. In beide gevallen moesten we passen passeren van boven de vijfduizend meter. Gewapend met een voorraad zuurstofbussen, gekocht in de lokale Pharmacy hebben we voor het laatste gekozen.
Maar goed dat we op dat moment niet wisten waar we aan begonnen. In Tibet ligt totaal geen sneeuw, maar hoe verder we de Himalaya naderden hoe meer sneeuw er lag. Later hoorden en zagen we honderden vrachtauto’s die in de grensplaats Zhangmu waren gestrand omdat de passen voor hun niet meer begaan waren. Velen stonden daar al enkele weken en moeten waarschijnlijk nog meer dan een maand wachten.
In Sighatse hadden we een upgrade naar een schitterend 4* hotel gehad vanwege de ziekte van Gerard. Onderweg naar de grens waren slechts nog kleine gehuchten. Onze restte niets anders dan in een lokale slaapgelegenheid. Dat was een enorme overgang, van onze 4* suite in Sighatse naar dit min 4* slaapplek tussen de lokale Tibetanen. Een hok met twee bedden zonder verwarming, stromend water, electra en een “toilet” buiten. Een WC mag je het eigenlijk niet noemen. Een hok met een halve deur en een gat in de grond waar je zo de diepte in kunt kijken, hoewel de stront zich al door de vorst zich al zo had opgestapeld dat het boven het gat uit kwam. Toch was het rondom de potkachel in het “restaurant” met de lokale mensen heel gezellig. Gelukkig was het maar voor één nacht. De volgende dag bereikten we Zhangmu aan de grens met Nepal. Deze plaats ligt een stuk lager en de ziekte verschijnselen van Gerard verdwenen al snel. De weg hier naar toe was nog wel een enorme belevenis. Temperaturen tot -20 graden en bergen sneeuw (2 meter) die soms compleet de weg blokkeerden en straten waar twee centimeter ijs op lag. Dit alles door een berglandschap met bergen aan alle kanten die hoger zijn dan achtduizend meter. Dan te bedenken dat ze in China zonder winterbanden en sneeuwkettingen rijden. Onze chauffeur moest soms het ijs op de straat weg hakken met een hamer om weer grip te krijgen voor we verder konden. Al met al een geweldige belevenis maar we zijn blij dat we het gehaald hebben en weer gewoon adem kunnen halen in een heerlijk warm Bhaktapur. Hier hebben we de laatste dagen lekker in het zonnetje zitten genieten van deze prachtige middeleeuwse stad. Vandaag gaan we ligt bepakt een aantal dagen wandelen en met lokaal vervoer de omgeving verkennen. Onze zware tassen laten we achter in ons mooie guesthouse in Bhaktapur.
Mango Travel
Reisspecialist in individuele maatwerk reizen naar verre bestemmingen.
www.mangotravel.nl
-
10 Januari 2015 - 09:52
Map:
Wat een heftige belevenissen...jullie hebben toch nog veel gedaan en gezien in Lhasa als ik zo naar de foto's kijk.,daar hebben wij wel 4 dagen over gedaan. Jammer van de hoogteziekte, ik herinner me nog dat de hele groep bij ons 1 dag ziek was. Ik heb de eerste dag(op advies) heel rustig gedaan, niets gedaan, ook geen trappen beklimmen enzo, want anders krijg je 's nachts last, wel de hele nacht recht op in bed gezeten. Iedereen zei, kijk, Map, die doet rustig daar moesten ze erg om lachen....later bleek dat als je hele dag heel druk bezig bent er te weinig zuurstof in je bloed zit en dat leidt tot.....hoogteziekte, waar iedereen last van kreeg. Er waren geen zuurstofflessen toen.De terugreis naar Nepal,wel heel mooi om te zien allemaal. Echt veel sneeuw...prachtig.Nog even weer een beetje op adem komen en genieten van rest van jullie vakantie. -
10 Januari 2015 - 10:38
Joke :
Dat zijn weer bezonder mooi je foto's, in der daat die mik gat moet je niet veel bij nadenken.
En wat een groote zuurstof fles maar als het maar help.
Leuk nog een kleine week ,tot later.
-
10 Januari 2015 - 12:11
Wolter:
Ik vind het echt niet leuk om Gerard daar te zien liggen. Gelukkig gaat het weer de goede kant op. Nog een leuke tijd toegewenst, -
10 Januari 2015 - 13:13
Elly:
Wauw maar dit is best heftig allemaal. Niet wat jullie je er van hadden voorgesteld, dat was iets rooskleuriger.
Ik hoop echt dat alles weer helemaal goed komt met gerard en er geen na verschijnselen achter weg gaan komen.
nou geniet nog maar even van wat je nu doet en nog gaat doen en dan zit het er alweer bijna op.
Rustig aan maar wel genieten..........groetjes elly
-
10 Januari 2015 - 13:21
Riet:
Hoi hoi,
Wie reist kan veel verhalen. Dit gezegde gaat voor jullie zeker op.
Gerard, heeeel veel beterschap gewenst en ik hoop dat jullie je reis op een veilige manier kunnen voortzetten!
Groethes Paul en Riet -
10 Januari 2015 - 20:08
Anita:
Hallo Marian en Gerard,
Wat een schrik zal dat geweest zijn,hopen dat hij gauw weer helemaal hersteld.
Prachtig al die fotos, geniet van de rest van de reis ,
En een Goed weer thuiskomen
Groeten uit het winderige en natte Nederland
Anita & Jur, -
11 Januari 2015 - 01:37
Jane Lübbers:
Dag Marian en Gerard, De eerste 2 weken van het Nieuwe Jaar zullen jullie wellicht niet gauw vergeten. Enerzijds spannend om het een en ander te ondergaan. Anderzijds misschien ook wel een waardevolle ervaring, om te merken dat mensen op een totaal ander deel van de wereld en voor jullie eigenlijk onbekenden zijn, toch stinkend hun best doen om je weer op de been te krijgen. Ook misschien wel een hele belevenis om te merken dat je lichaam door iets onzichtbaars als "hoogteverschil" je hele functioneren kan lam leggen. Ik hoop en verwacht eigenlijk dat op het moment dat jullie dit lezen alles in een herstelfase is zit. Maar de schrik kan er natuurlijk nog wel even inzitten. Een makke Gerard Lübbers in bed is bijna niet voor te stellen. Verder ben ik ook wel benieuwd hoe de gesteldheid van Marian is. Voor vertrek waren er nogal wat vervelende klachten waarbij je je afvroeg hoe dat zich tijdens de reis zou houden. Op de foto's zie ik overwegend een Marian met een uitstraling van blakende gezondheid. Als dat zo is hou dat maar zo! Ik vond het prachtig om de hoeveelheid en prachtige foto's te kunnen bekijken vanaf de computer in ons huis, alles prima verwarmd, en van verdere gemakken voorzien. Toen ik de sneeuw bij jullie zag, kreeg ik opeens behoefte om hier ook nog een winters landschap mee te mogen maken. Maar ja de opwarming van de aarde kent nou eenmaal zijn keerzijde.
Voor de rest van jullie trip een goede tijd gewenst. Veel geluk. Ik kijk uit naar het volgende verslag.
Vriendelijke groet van de fam. uit Hilversum. Merel, Boudewijn (viert vandaag zijn 21-ste verjaardag) Hennie Terlien en Jane Lübbers. -
12 Januari 2015 - 09:37
Melitta:
Wat een respect heb ik voor jullie!
En wat een belevenis, zo achter mijn bureautje te lezen!!
Dus blijf ik jaloers.
Succes.
groetjes melitta
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
