Jungle Trek, dag 3 en 4
Door: Gerard en Marian
Blijf op de hoogte en volg Gerard en Marian
30 Juni 2012 | Thailand, Pai
Dat de dag zwaar zou worden dat hebben wij geweten. Sunshine had ons slechts verteld dat er één grote berg van meer dan 1000 meter te beklimmen was aan het eind. Hij had ons niet verteld dat er vooraf nog een berg en zo’n drie en half uur gelopen moest worden voordat we aan de beklimming zouden beginnen.
Halverwege hebben wij een langere rustpauze ingelast, gegeten en even geslapen om weer op krachten te komen. In totaal hebben wij deze dag bijna zeven uur berg op en berg af gelopen. Het moet gezegd, ondanks de zwaarste was het een meer dan schitterende tocht. Af en toe was het uitzicht adembenemend. Wij lopen door onvervalst oerwoud. Zo af en toe zie je een teken van leven door een gekapte bamboeboom of een oud vuurtje in een verder totaal ongerept oerwoud. Je hoort voortdurend jungle geluiden. De ene keer hoor je een soort van insect dat geluid maakt als een cirkelzaag op afstand. De andere keer hoor je gekwek en gekwaak van vogels, padden en andere dieren. Bij toeval zien wij hoe een slang een kikker verschalkt. Het is alles behalve een zondagswandeling. We worden lek gestoken door de mosquito’s en gebeten door Lyches (bloedzuigers). Al snel soppen we in bloederige schoenen.
Onderweg komen we in de middel of nowhere langs Paddy Fields (rijstvelden). Deze worden door de lokale stammen bewerkt en juist op het moment dat we langskomen ingeplant. We hebben heel veel geluk met het weer. Het is niet te heet en het blijft lange tijd droog. Echter juist voor wij het hoogste punt van de laatste grote berg bereiken breekt de pleuris los en gaat het gieten. De poncho’s zijn op dat moment een uitkomst maar het wordt wel zéér glibberig. Het laatste uur lopen wij in de stromende regen. Wat achteraf toch ook wel weer zijn charme heeft.
Uiteindelijk komen wij uitgeput in het laatste Karen dorp aan waar wij te gast zijn bij een vriend van Sunshine. Na samen met de familie gegeten te hebben, duiken wij om 20.00 uur het bed in en vallen onmiddellijk in slaap. De volgende morgen staan wij vroeg op om ons laatste stuk te lopen. Na alles wat wij mee gemaakt hebben viel dit mee. Om een indruk te geven van de zwaarte van de tocht. De totale lengte van wat wij in deze vier dagen gelopen hebben was niet meer dan vijfentwintig kilometer. Volgens Sunshine is het door de jungle niet mogelijk om meer dan dertien kilometer op een dag te lopen. Vooral de tweede en derde dag waarin wij acht en tien kilometer hebben gelopen was zeer pittig. Het zijn ongebaande paden, vaak slipperig en continue stijgen en dalen. Waarbij aanzienlijke hoogteverschillen moeten worden overwonnen. Daar komt nog eens de drukkende zwoele warmte bij met af en toe een fikse regenbui. Bovendien gingen onze kleren naar vierdagen zweten behoorlijk ruiken. Dit omdat wij tijdens de trek steeds weer dezelfde kleding droegen. Anders hadden wij te veel bagage bij ons. Kortom behoorlijk afzien.
Ondanks dit alles heeft de voet van Marian het wonderbaarlijk goed doorstaan. Moe en voldaan komen wij in Mai Sai aan en worden we hier door onze chauffeur met de landrover opgepikt om ons naar Pai te brengen. Hij heeft ook de rest van onze bagage bij zich die wij in Chiang Mai hadden achtergelaten.
Halverwege hebben wij een langere rustpauze ingelast, gegeten en even geslapen om weer op krachten te komen. In totaal hebben wij deze dag bijna zeven uur berg op en berg af gelopen. Het moet gezegd, ondanks de zwaarste was het een meer dan schitterende tocht. Af en toe was het uitzicht adembenemend. Wij lopen door onvervalst oerwoud. Zo af en toe zie je een teken van leven door een gekapte bamboeboom of een oud vuurtje in een verder totaal ongerept oerwoud. Je hoort voortdurend jungle geluiden. De ene keer hoor je een soort van insect dat geluid maakt als een cirkelzaag op afstand. De andere keer hoor je gekwek en gekwaak van vogels, padden en andere dieren. Bij toeval zien wij hoe een slang een kikker verschalkt. Het is alles behalve een zondagswandeling. We worden lek gestoken door de mosquito’s en gebeten door Lyches (bloedzuigers). Al snel soppen we in bloederige schoenen.
Onderweg komen we in de middel of nowhere langs Paddy Fields (rijstvelden). Deze worden door de lokale stammen bewerkt en juist op het moment dat we langskomen ingeplant. We hebben heel veel geluk met het weer. Het is niet te heet en het blijft lange tijd droog. Echter juist voor wij het hoogste punt van de laatste grote berg bereiken breekt de pleuris los en gaat het gieten. De poncho’s zijn op dat moment een uitkomst maar het wordt wel zéér glibberig. Het laatste uur lopen wij in de stromende regen. Wat achteraf toch ook wel weer zijn charme heeft.
Uiteindelijk komen wij uitgeput in het laatste Karen dorp aan waar wij te gast zijn bij een vriend van Sunshine. Na samen met de familie gegeten te hebben, duiken wij om 20.00 uur het bed in en vallen onmiddellijk in slaap. De volgende morgen staan wij vroeg op om ons laatste stuk te lopen. Na alles wat wij mee gemaakt hebben viel dit mee. Om een indruk te geven van de zwaarte van de tocht. De totale lengte van wat wij in deze vier dagen gelopen hebben was niet meer dan vijfentwintig kilometer. Volgens Sunshine is het door de jungle niet mogelijk om meer dan dertien kilometer op een dag te lopen. Vooral de tweede en derde dag waarin wij acht en tien kilometer hebben gelopen was zeer pittig. Het zijn ongebaande paden, vaak slipperig en continue stijgen en dalen. Waarbij aanzienlijke hoogteverschillen moeten worden overwonnen. Daar komt nog eens de drukkende zwoele warmte bij met af en toe een fikse regenbui. Bovendien gingen onze kleren naar vierdagen zweten behoorlijk ruiken. Dit omdat wij tijdens de trek steeds weer dezelfde kleding droegen. Anders hadden wij te veel bagage bij ons. Kortom behoorlijk afzien.
Ondanks dit alles heeft de voet van Marian het wonderbaarlijk goed doorstaan. Moe en voldaan komen wij in Mai Sai aan en worden we hier door onze chauffeur met de landrover opgepikt om ons naar Pai te brengen. Hij heeft ook de rest van onze bagage bij zich die wij in Chiang Mai hadden achtergelaten.
-
29 Juni 2012 - 16:49
Elly:
tjemig....jullie zouden toch vakantie vieren....hahahaha dit is hard werken.
Maar wat een belevenis. Prachtig om dit te zien. groetjes -
29 Juni 2012 - 17:47
Marion:
Nou, ik weet niet of ik dit ook wil. Ga denk toch maar voor een georganiseerd reisje met een van de bekende touroperators!
-
29 Juni 2012 - 23:06
Leydy:
Tjonge jonge, you made it. Toppie Marian met je voet zo de jungle doorkruisen.
Ja, een jungle trip is toch even wat anders dan een weekendje Koh Samui.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
