Over de Tibetaanse hoogvlakte naar Songpan

Even vooraf, het internet is zo slecht dat we blij zijn als we de reisverslagen kunnen uploaden. Daarom krijgen jullie soms meerdere reisverslagen tegelijk. De foto’s en video’s lukken al helemaal niet. Die houden jullie te goed.

Om van Langmusi naar Songpan te komen hebben wij maar één optie en dat is de vroege ochtend bus naar Zoige en van daaruit naar Songpan. Om 06.00 uur stonden we dus netjes klaar om met de bus te vertrekken. Op een gegeven moment komt er een Monnik met zijn minivan langs rijden en vraagt of we met hem mee willen naar Zoige. Wij denken, dat scheelt ons wat tijd en gaan op het aanbod in. Dat was bij nader inzien niet zo verstandig. Hij begint met nogmaals een rondje door Langmusi te rijden om nog meer passagiers op te pikken. Op een gegeven moment passeren we de bus die wij ook hadden willen nemen en de buschauffeur spreekt onze monnik aan omdat hij alle passagier voor hem weg pikt. Nu begint het ons te dagen wat er aan de hand is. Alles loopt echter met een sisser af. Even later blijkt dat onze monnik er zijn eigen dienstregeling op na houdt. Hij rijdt zeer langzaam net voor de bus uitrijdend en stopt over al om zoveel passagiers op te pikken. Na zo’n half uur zijn wij nog steeds de enige passagiers en weigert hij verder te rijden, of wij moeten meer gaan betalen. Op dat moment hebben wij hem in het Nederlands ondubbelzinnig te verstaan gegeven dat hij moest rijden of wij zouden uit stappen. Dat was wel wat gewaagd van ons omdat we daar in een zeer afgelegen gebied zitten waar nauwelijks verkeer is. Op een gegeven moment zijn wij het spuugzat en lopen zonder te betalen weg in de wetenschap dat een kwartier later onze eerst geplande bus nog langs zal moeten komen. Wij hopen maar dat hij nog bereid is ons mee te nemen.’
Wij hebben geluk. Na zo’n tien minuten worden wij opgepikt door de bus. Seb en Mike, twee Zwitserse jongens waar wij al een tijdje mee samen reizen, vragen ons “What was your plan” en liggen in een deuk als ze horen wat er gebeurd is.

De in totaal vijf uur, eerst naar Zoige en vandaar naar Songpan is geen straf. Het is een schitterend graslandschap met hoge bergen op de achtergrond. Het voelt alsof je door de steppes rijdt. Alleen bevindt je je wel voortdurend op een hoogte van zo’n vierduizend meter. Onderweg zien wij duizenden Yaks en schapen, afgewisseld met ontzettend veel Tibetaanse tenten en vlaggetjes. Helaas kunnen wij door het wat regenachtige weer geen echt mooie foto’s maken.

In Zoige kopen wij bustickets samen met Seb en Mike. Daar wordt ons mee gedeeld dat wij een verzekering af moeten sluiten voor de rit. Een Chinese jongen verteld ons dat dit hier normaal is, dus dat geeft ons moed. Hier hebben we even wat tijd om te eten, op de lokale markt rond te lopen en naar de WC te gaan. Het is de enige WC waar we tot nu toe voor hebben moeten betalen en “terecht” het was de foto wel waard.

De bus vertrekt op tijd maar een vrouw die op het laatste moment binnen springt, is van mening dat hij te vroeg vertrokken is. Dit leidt tot een geweldige woordenwisseling en een vertraging van tien minuten. Onderweg valt ons op dat er honderden vrachtauto’s langs de weg stil staan. Eerst denken wij dat ze pauze hebben. Maar na zo’n tien kilometer aan vrachtwagenfile wordt ons duidelijk dat er iets anders aan de hand is. Het blijkt dat de weg van Songpan naar Chengdu al dagen geblokkeerd is door grote aardverschuivingen als gevolg van enorme stortbuien. Dat geeft ons al een angstig voor gevoel voor onze eigen reisplannen.

Na drie uurtjes komen we aan in Songpan. Zoals in de Lonely Planet al staat beschreven is Emma’s Kitchen / Guesthouse de beste plek. En je hoeft hier niet naar te zoeken, want Emma zal jou vinden voordat jij haar vindt. Net zoals het is, wanneer we de bus uitstappen staat Emma er al om ons welkom te heten. We hebben geen boeking bij haar, maar naar later blijkt zijn er door de afgesloten weg nauwelijks gasten. We besluiten ook direct om een vlucht te boeken naar Chengdu. De bijna enige optie die er is om niet vast te komen zitten in Songpan of drie dagen reizen te vermijden.

Jullie zullen bij onze verslagen onze foto’s en video’s wel missen, maar door het slechte internet zijn wij al blij dat we de reisverslagen gisteren konden plaatsen. Dat is heel jammer omdat wij een groot aantal schitterende foto’s hebben. Zodra het mogelijk is zullen wij de foto’s en eventueel video’s alsnog toevoegen en jullie daar een berichtje van doen.