Lijiang en de Shangri La

Iedereen die naar China gaat wil Lijiang of beter gezegd de Shangri La zien. De Shangri La is het gebied dat grenst aan Tibet. Het heeft daarom al een apart sfeertje met zijn hooggebergten, maar is wereld beroemd geworden door een boek. Een boek dat zich in dit deel van China / Tibet afspeelt. Lijiang is de belangrijkste plaats. Maar eigenlijk is het de naam van het gebied. We logeren in Suche, een klein dorpje dat tot Lijiang behoort. We slapen in het Maple Leaf Inn Guesthouse. Deze wordt gerund door Wil, een Nederlander die al vijftien jaar in China woont. Het is een genot om hier te verblijven de kamers zijn mooi en het Guesthouse heeft een warme sfeer.

Morgen reizen we naar de Tiger leaping Gorge daar gaan we een trekking doen van drie dagen. Maar vandaag gaan we eerst Old Town Lijiang bekijken. Het is wel erg toeristisch maar heeft een gezellige sfeer, we zien hier vooral veel Chinese toeristen. Uiteindelijk komen we bij een straat waar allemaal eten verkocht wordt. We kijken onze ogen uit naar al die gerechten die keurig verzorgt aangeboden wordt. We komen bij een soort zelfservice restaurant waar uit een grote hoeveelheid van gerechtjes je bestelling kunt doen. Variërend van kippetenen, wormen, krekels, visjes, mosselen, slakken en heel veel meer. De Old Town van Lijiang is behalve het toerisme een geweldig leuke stad. Zoals gebruikelijk hier, bestaat het restaureren van de oude binnenstad uit het herbouwen van de vervallen gebouwen. Waarbij het zware opperwerk door vrouwen wordt gedaan. Lijiang heeft daardoor wat weg van een historische binnenstad dat lijkt op een pretpark, opgezet door Walt Disney en kan zo in een film figureren. Toch is het heel leuk om te zien.

’s Avonds lopen wij nog even door Suche. Dit oude dorpje lijkt wel wat op Lijiang, maar het is er veel rustiger. Als wij door de straatjes lopen is het een gezellige boel. Wil brengt ons naar zijn buurman om wat te eten. Hij is een voormalige chef kok en heeft nu zijn eigen onooglijk lijkend eettentje. Het eten is er echter heel goed. Als wij wat verder lopen zien we op het centrale plein een folkloristische dans. Naar later blijkt doen ze dit niet voor de toeristen. Een folkloristische dansgroep neemt het voortouw rondom een open vuur en het is heel leuk om te zien hoe vervolgens de lokale bevolking inhaakt en meedoet. Opvallend is het grote aantal jongeren dat van de partij is en zelfs de politie doet spontaan mee. Het valt ons steeds weer op hoe enthousiast de Chinezen de gelegenheid nemen om met volle overgave te dansen en te zingen. Vaak gebeurt dit in het openbaar op straat. Je moet ook niet raar opkijken als iedereen binnen een bedrijf ’s morgens of ’s avonds buiten staat gym oefeningen te doen of te zingen. Met iedereen bedoelen wij dan inclusief het management en de directie samen met de schoonmaakster en de kassière.

Tijdens onze avond wandeling raken wij ook verzeild in één van de vele zilver shops. Mijn oog valt op een paar prachtige zilveren riemen. Wil verteld ons dat het uitkijken is met zilver maar hij wil ons wel helpen. Samen met hem gaan wij naar de enige betrouwbare zilver winkel. Na het nodige afdingen en Wil die een kaart heeft waarmee hij vijftienprocent korting kan krijgen, besluit ik na lang wikken en wegen een unieke zilveren riem te kopen. De riem weeg ongeveer vier ons en is van 999 (90%) zilver, prachtig bewerkt en voorzien van een certificaat. Een echt juweeltje. Als je dan een keer een souvenir koopt, moet je het ook maar goed doen. Wil verteld ons nog dat deze hoge kwaliteit zilver bijna alleen hier te krijgen is. Gedurende de onderhandelingen krijgen wij nog van alles aangeboden. We worden onthaald op één of andere kruidenwijn. Je moet wel heel sterk in je schoenen staan wil je deze “wijn” met een alcoholpercentage van 48 % weg krijgen. Eén van de meisjes uit de bediening vraagt ons om Nederlands geld te mogen zien. Gerard heeft wat kleingeld dat hij uitdeelt. De meiden zijn er helemaal door verrukt. Muntgeld kennen ze hier niet of nauwelijks en ze vinden het prachtig. De euro bankbiljetten maken ook indruk, maar die delen we maar niet uit. Het was met name dankzij de hulp van Wil een enorm gezellige avond. Dan merk je dat doordat Wil vloeiend Chinees spreekt en de taalbarrière wegvalt de Chinezen ook heel nieuwsgierig zijn naar ons leven en doen.

Met een voldaan en tevreden gevoel maken wij ons op om naar bed te gaan, in spanning van wat ons de komende drie dagen tijdens de trekking door de Tiger Leaping Gorge te wachten staat.