Drie daagse trekking door de Tiger Leaping Gorge
Door: Gerard en Marian
Blijf op de hoogte en volg Gerard en Marian
29 Juli 2013 | China, Lijiang
We worden al vroeg door een minivan opgehaald voor de trektocht door de Tiger Leaping Gorge. Naar men zegt en schrijft van de meest indrukwekkende trekkings die je in China kunt doen. Na een half uurtje rijden moeten we overstappen naar een bus die ons één verder brengt. De tocht duurt ongeveer twee uur. We gaan een drie daagse trekking doen en hopen op goed maar vooral droog weer. Vooral omdat we horen dat het tweede stuk met 28 bochten een pittig stuk stijl omhoog is. De eerste twee uur lopen we in een prachtig natuurgebied. We gaan gestadig omhoog maar dit is nog goed te doen. We worden continu gevolgd door een Chinees met een ezel die ons vraagt of we de tocht niet op de ezel willen zitten. Maar dat weigeren wij consequent. We worden wel een beetje gek van het belletje dat de ezel om zijn nek heeft en dat continu in onze oor rinkelt. De eerste stop is bij het Guesthouse van de Naxi Family. Hier hebben we de keuze of overnachten of toch maar de 28 bochten nemen.
Omdat het nog vroeg in de middag is besluiten we toch om ook het zwaarste stuk maar gelijk op de eerste dag te nemen. Lena een Duits meisje sluit zich bij ons aan. Ook de Chinese boer met zijn ezel volgt ons weer op de voet in de hoop dat wij als nog bezwijken. Het blijkt echt een pittig stuk te zijn de weg gaat stijl omhoog en tot overmaat van ramp gaat het ook nog flink regenen. Marian glijdt twee keer uit, maar gelukkig zonder echte gevolgen. Laat in de middag komen we moe en voldaan aan op de tweede rustplaats, helemaal nat en onder de modder. Hier blijven we overnachten. In totaal hebben we meer dan acht honderd meter hoogte verschil overwonnen en zitten op een hoogte van meer dan vijfentwintig honderd meter. Gelukkig wordt er al gauw en lekker kampvuurtje gemaakt en we scharen ons behaaglijk rond het vuur. Hier komen dan ook de verhalen los over de tocht die we net hebben gemaakt. Het is een behoorlijk internationaal gezelschap zo rond het kampvuur, met een Poolse vrouw, een Duits gezin, een Engelse family en een aantal Chinezen. Toch wel weer bijzonder om mee te maken.
De volgende dag wordt echt genieten. Lena sluit zich weer bij ons aan en we gaan uitgerust weer op pad. Het uitzicht is fenomenaal en we genieten dan ook volop. Af en toe komen we wat lokale Chinezen tegen die daar aan het werk zijn. Ook worden we verrast door geiten die ons de doorgang op het zeer smalle pad langs het ravijn belemmerd. Af en toe moeten we door een waterval waadden. Gelukkig is het weer vandaag prachtig met een straal blauwe lucht en kunnen we mooie foto’s maken. Na twee uur komen we bij het Half Way Guesthouse hier drinken we even een kopje koffie en komen de Engelse familie weer tegen die we de avond daarvoor al bij het kampvuur hebben leren kennen. Samen gaan we weer verder. Rond twee uur komen we bij Tina Guesthouse, ons eindpunt aan. Het laatste stukje blijkt toch nog wel weer lastig te zijn vooral omdat het stijl naar beneden gaat. Al met al een schitterende dag, over zeer smalle bergpaadjes waar je stijl naar beneden, meer dan vierhonderd meter de diepte in kijkt.
Recht voor ons zien wij de bergkliffen zo'n 2000 meter stijl omhoog rijzen, alles zeer indrukwekkend.
Na de eerste twee dagen denken we het ergste wel te hebben gehad en de mooiste dingen te hebben gezien. Maar op de laatste dag gaan we ’s morgen de Middle Tiger Leaping Gorge bekijken. Het is maar goed dat we niet van te voren weten wat ons te wachten staat. Vierhonderd meter gaan wij bijna loodrecht naar beneden over smalle glibberige paadjes, soms uitgehouwen, soms met rotsblokken als trap aangelegd. De steilste gedeeltes gaan over ijzeren trappen. De hele tocht naar beneden kost ons bijna anderhalf uur. Onderweg hebben we geen idee of het ons zal lukken ook weer op die manier naar boven te komen omdat het behoorlijk gevaarlijk en ontzettend zwaar is.
Onder aan gekomen krijgen we te maken met een geweldig stukje natuur geweld. Het water komt met zo’n ontzettend geweldige kracht door de rivier stromen en stuit dan met een geweld klap tegen de rotsen op.
Midden in de rivier ligt een enorm rotsblok waarop wij kunnen staan. Als we er op staan lijkt het alsof we door een vijf meter hoge golf worden overspoeld. Soms gaat het zo heftig dat we inderdaad natte voeten krijgen. Heel indrukwekkend om van zo dichtbij mee te maken. Dit is de zware tocht zeker waard geweest. Wanneer we weer via de zelfde weg naar boven willen gaan krijgen we het advies om via een andere weg weer naar boven te gaan. Deze is minder steil en veel gemakkelijker te belopen. We besluiten om dit advies maar op te volgen ondanks dat we hier wel tien Yuan voor moeten neertellen. Dit blijkt een goede keus te zijn. Na één uur en een kwartier komen we weer boven aan. Nu moeten we nog tot half vier wachten om de bus terug naar Lijiang te nemen.
Omdat het nog vroeg in de middag is besluiten we toch om ook het zwaarste stuk maar gelijk op de eerste dag te nemen. Lena een Duits meisje sluit zich bij ons aan. Ook de Chinese boer met zijn ezel volgt ons weer op de voet in de hoop dat wij als nog bezwijken. Het blijkt echt een pittig stuk te zijn de weg gaat stijl omhoog en tot overmaat van ramp gaat het ook nog flink regenen. Marian glijdt twee keer uit, maar gelukkig zonder echte gevolgen. Laat in de middag komen we moe en voldaan aan op de tweede rustplaats, helemaal nat en onder de modder. Hier blijven we overnachten. In totaal hebben we meer dan acht honderd meter hoogte verschil overwonnen en zitten op een hoogte van meer dan vijfentwintig honderd meter. Gelukkig wordt er al gauw en lekker kampvuurtje gemaakt en we scharen ons behaaglijk rond het vuur. Hier komen dan ook de verhalen los over de tocht die we net hebben gemaakt. Het is een behoorlijk internationaal gezelschap zo rond het kampvuur, met een Poolse vrouw, een Duits gezin, een Engelse family en een aantal Chinezen. Toch wel weer bijzonder om mee te maken.
De volgende dag wordt echt genieten. Lena sluit zich weer bij ons aan en we gaan uitgerust weer op pad. Het uitzicht is fenomenaal en we genieten dan ook volop. Af en toe komen we wat lokale Chinezen tegen die daar aan het werk zijn. Ook worden we verrast door geiten die ons de doorgang op het zeer smalle pad langs het ravijn belemmerd. Af en toe moeten we door een waterval waadden. Gelukkig is het weer vandaag prachtig met een straal blauwe lucht en kunnen we mooie foto’s maken. Na twee uur komen we bij het Half Way Guesthouse hier drinken we even een kopje koffie en komen de Engelse familie weer tegen die we de avond daarvoor al bij het kampvuur hebben leren kennen. Samen gaan we weer verder. Rond twee uur komen we bij Tina Guesthouse, ons eindpunt aan. Het laatste stukje blijkt toch nog wel weer lastig te zijn vooral omdat het stijl naar beneden gaat. Al met al een schitterende dag, over zeer smalle bergpaadjes waar je stijl naar beneden, meer dan vierhonderd meter de diepte in kijkt.
Recht voor ons zien wij de bergkliffen zo'n 2000 meter stijl omhoog rijzen, alles zeer indrukwekkend.
Na de eerste twee dagen denken we het ergste wel te hebben gehad en de mooiste dingen te hebben gezien. Maar op de laatste dag gaan we ’s morgen de Middle Tiger Leaping Gorge bekijken. Het is maar goed dat we niet van te voren weten wat ons te wachten staat. Vierhonderd meter gaan wij bijna loodrecht naar beneden over smalle glibberige paadjes, soms uitgehouwen, soms met rotsblokken als trap aangelegd. De steilste gedeeltes gaan over ijzeren trappen. De hele tocht naar beneden kost ons bijna anderhalf uur. Onderweg hebben we geen idee of het ons zal lukken ook weer op die manier naar boven te komen omdat het behoorlijk gevaarlijk en ontzettend zwaar is.
Onder aan gekomen krijgen we te maken met een geweldig stukje natuur geweld. Het water komt met zo’n ontzettend geweldige kracht door de rivier stromen en stuit dan met een geweld klap tegen de rotsen op.
Midden in de rivier ligt een enorm rotsblok waarop wij kunnen staan. Als we er op staan lijkt het alsof we door een vijf meter hoge golf worden overspoeld. Soms gaat het zo heftig dat we inderdaad natte voeten krijgen. Heel indrukwekkend om van zo dichtbij mee te maken. Dit is de zware tocht zeker waard geweest. Wanneer we weer via de zelfde weg naar boven willen gaan krijgen we het advies om via een andere weg weer naar boven te gaan. Deze is minder steil en veel gemakkelijker te belopen. We besluiten om dit advies maar op te volgen ondanks dat we hier wel tien Yuan voor moeten neertellen. Dit blijkt een goede keus te zijn. Na één uur en een kwartier komen we weer boven aan. Nu moeten we nog tot half vier wachten om de bus terug naar Lijiang te nemen.
-
29 Juli 2013 - 18:16
Hilde Casteleyn:
Dag Gerard en Marian,
Wauw, wat een mooie reis maken jullie. Zo leuk zoals jullie dat beschrijven en dan die gave foto's....Das echt genieten voor ons...
Nog heel veel plezier op jullie reis.
Liefs van Hilde -
29 Juli 2013 - 19:11
Elly:
Wauw wat een vreselijk enge paadjes, wat een onderneming deze wandeling. Maar het zal absoluut de moeite waard zijn geweest aan de foto's te zien.
Indrukwekkend is het juiste woord. -
29 Juli 2013 - 23:10
Wolter:
lijkt me overweldigend; jullie boffen maar,
wolter -
30 Juli 2013 - 21:01
Marion:
Prachtige tocht! Jammer dat het weer niet meewerkt! -
30 Juli 2013 - 23:11
Map:
er staan van deze laatste serie, 11 foto's dubbel, ik weet niet of het wat uit maakt voor je fotoruimte -
31 Juli 2013 - 17:58
Map:
wat een geweldig mooie belevenis en prachtige foto's van dat naar beneden razende water...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
