Slapen in het klooster
Door: Gerard en Marian
Blijf op de hoogte en volg Gerard en Marian
20 December 2012 | Myanmar, Pagan
Soms is het heel lastig of haast onmogelijk om in dit weblog te beschrijven hoe wij de reis ervaren, wat wij allemaal zien en meemaken. Het zijn vooral kleine dingen en ontmoetingen die deze reis bijzonder maken. Maar we zullen toch een poging doen. De afgelopen dagen hebben wij gelukkig een groot aantal foto’s met horten en stoten kunnen uploaden bij onze vorige reisverslagen. Kijk daarom vooral even terug.
Het is nu woensdag en we zitten lekker te genieten van onze elf uur durende bootreis van Mandalay naar Bagan op een lokale ferry en genieten van het gedoe om ons heen. Het geeft ons nu wel de gelegenheid om dit weblog even bij te werken in de hoop dat we het vanavond kunnen plaatsen.
Een korte terugblik op de laatste drie dagen. Zondagmorgen om 08.00 uur stond Ko Moo, onze chauffeur van de eerste dag in Mandalay, voor de deur van ons hotel in Pyin Oo Lwin om ons op te halen voor de terugreis naar Mandalay. We hadden dit met hem afgesproken na onze eerste ontmoeting met hem. Hij had er op dat moment al een reis van twee uur opzitten. Het is het begin van twee dagen toeren in en rond Mandalay. Over alle tempels, pagodes en toeristische bezienswaardigheden zullen wij hier niet al te veel uitweiden, kijk daarvoor vooral naar de foto’s. Het waren onvergetelijke dagen dankzij onze als maar doorpratende chauffeur Ko Moo.
Het vervoer in Myanmar (Birma) is een uitdaging op zich. Of je nu met de trein, de bus of met de auto reist, het schiet niet echt op. De staat van de straten is slecht. Tijdens onze rit terug en ook al eerder, hebben wij verschillende stops gezien waar je thee en koffie kunt drinken. Die stops zijn er niet alleen voor de rust van de reizigers maar vooral ook om de motoren van de auto’s te koelen. De waterslang gaat in de radiator en de motor wordt zo gekoeld.
Aangekomen in Mandalay, zijn we eerst naar de Monastry gegaan waar we ’s avonds zouden overnachten. Ko Moo had dit voor ons geregeld. Dit is heel bijzonder omdat het strik verboden is voor buitenlanders om in guesthouses of hotels te verblijven zonder een licentie voor foreigners. Ko Moo kent de hoofdmonnik heel goed. Hij is bij hem opgegroeid en ziet hem als zijn tweede vader. We werden aller hartelijkst ontvangen. Vervolgens kregen wij een uitgebreide rondleiding door het klooster over de does en don’ts. We mochten niet naast elkaar slapen, speciaal gebruik van de toiletten en doucheruimtes voor Marian enz. Tijdens onze audiëntie bij de hoofdmonnik deden wij een donatie voor het onderhoud van het klooster. Marian kreeg hier van een vriend van Ko Moo een schitterende en waardevolle Jadenhanger. Het is overdonderend en onwaarschijnlijk hoe vriendelijk de mensen hier zijn. Na onze nacht geslapen te hebben op harde planken, overdekt door een klamboe, kregen wij de volgende ochtend samosas als ontbijt. De monniken waren zeer teleurgesteld dat wij niet twee nachten kwamen slapen, maar voor ons was één nacht voldoende en een zeer bijzondere ervaring.
Beide dagen waren wij ’s avonds uitgenodigd om mee te komen eten bij het gezin van Ko Moo. Dat wil zeggen, wij krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld, de familie en alle buren komen kijken hoe het ons smaakt. Ko Moo is niet alleen chauffeur. Naast dat hij de hele dag door blijft praten en vertellen als een volleerde gids geeft hij regelmatig massages. De ene keer een nek en hoofd massage en de laatste keer bij hem thuis een been en voet massage met een smeerseltje van geweekt hout in alcohol. Marian werd telkens na het eten opgemaakt met Birmese make-up. Dit is een smeerseltje van op een steen tot poeder gewreven sandelhout. Dit wordt door veel Birmesen gebruikt. Men zegt dat het tevens insectenwerend is.
Tijdens onze tocht langs alle pagodes en tempels hebben wij zoveel donaties gedaan dat wij voor de rest van ons leven gezegend zijn. Dat wil zeggen Ko Moo kocht telkens kleine offergaven en vertelde ons hoe wij dat konden doen. We hebben zelfs een donatie aan een man gedaan die psychisch in de war is en aan hongerige straathonden. Het doen van donaties en geven van giften is helemaal verweven in de cultuur. Tijdens onze rondritten liet Ko Moo ons verschillende kloosters zien waar zijn dochter (hij zelf dus) grote donaties aan had gedaan om onder andere waterbronnen te slaan voor goed drinkwater. Drinkwater is een groot probleem in dit land. Inmiddels is onze rugzak behoorlijk gevuld met allerlei geschenken van Ko Moo en zijn gezin, vrienden, familie van hem, maar ook wild vreemden. Ondertussen kregen wij overal, waar we ook kwamen, eten, drinken en zelfs wijn aangeboden. Soms voelde het voor ons tot op het gênante af. Gelukkig hadden wij wat pepernoten, drop en kleine houten klompjes bij ons om weg te geven.
Een ander bijzonder hoogtepunt was een bezoek aan het meditatiecentrum waar Ko Moo regelmatig komt en warme band mee heeft. Door zijn contacten daar kregen wij een zeer uitgebreide rondleiding en konden wij de relikwieën van zijn overleden Boeddha aanschouwen. Uiteraard werden we hier ook weer ontvangen met hapjes en drankjes. Als afsluiting werden wij uitgenodigd voor het bijwonen van een meditatiesessie met uitleg over hoe te mediteren. Tevens kregen wij een lading aan meditatie en documentatie materiaal mee en een uitnodiging voor een volgende keer om er een aantal dagen te verblijven. Vooral Leydy wordt van harte uitgenodigd. Ook voor haar hebben wij de nodige giften en documentatie materiaal gekregen.
Het is nu woensdag en we zitten lekker te genieten van onze elf uur durende bootreis van Mandalay naar Bagan op een lokale ferry en genieten van het gedoe om ons heen. Het geeft ons nu wel de gelegenheid om dit weblog even bij te werken in de hoop dat we het vanavond kunnen plaatsen.
Een korte terugblik op de laatste drie dagen. Zondagmorgen om 08.00 uur stond Ko Moo, onze chauffeur van de eerste dag in Mandalay, voor de deur van ons hotel in Pyin Oo Lwin om ons op te halen voor de terugreis naar Mandalay. We hadden dit met hem afgesproken na onze eerste ontmoeting met hem. Hij had er op dat moment al een reis van twee uur opzitten. Het is het begin van twee dagen toeren in en rond Mandalay. Over alle tempels, pagodes en toeristische bezienswaardigheden zullen wij hier niet al te veel uitweiden, kijk daarvoor vooral naar de foto’s. Het waren onvergetelijke dagen dankzij onze als maar doorpratende chauffeur Ko Moo.
Het vervoer in Myanmar (Birma) is een uitdaging op zich. Of je nu met de trein, de bus of met de auto reist, het schiet niet echt op. De staat van de straten is slecht. Tijdens onze rit terug en ook al eerder, hebben wij verschillende stops gezien waar je thee en koffie kunt drinken. Die stops zijn er niet alleen voor de rust van de reizigers maar vooral ook om de motoren van de auto’s te koelen. De waterslang gaat in de radiator en de motor wordt zo gekoeld.
Aangekomen in Mandalay, zijn we eerst naar de Monastry gegaan waar we ’s avonds zouden overnachten. Ko Moo had dit voor ons geregeld. Dit is heel bijzonder omdat het strik verboden is voor buitenlanders om in guesthouses of hotels te verblijven zonder een licentie voor foreigners. Ko Moo kent de hoofdmonnik heel goed. Hij is bij hem opgegroeid en ziet hem als zijn tweede vader. We werden aller hartelijkst ontvangen. Vervolgens kregen wij een uitgebreide rondleiding door het klooster over de does en don’ts. We mochten niet naast elkaar slapen, speciaal gebruik van de toiletten en doucheruimtes voor Marian enz. Tijdens onze audiëntie bij de hoofdmonnik deden wij een donatie voor het onderhoud van het klooster. Marian kreeg hier van een vriend van Ko Moo een schitterende en waardevolle Jadenhanger. Het is overdonderend en onwaarschijnlijk hoe vriendelijk de mensen hier zijn. Na onze nacht geslapen te hebben op harde planken, overdekt door een klamboe, kregen wij de volgende ochtend samosas als ontbijt. De monniken waren zeer teleurgesteld dat wij niet twee nachten kwamen slapen, maar voor ons was één nacht voldoende en een zeer bijzondere ervaring.
Beide dagen waren wij ’s avonds uitgenodigd om mee te komen eten bij het gezin van Ko Moo. Dat wil zeggen, wij krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld, de familie en alle buren komen kijken hoe het ons smaakt. Ko Moo is niet alleen chauffeur. Naast dat hij de hele dag door blijft praten en vertellen als een volleerde gids geeft hij regelmatig massages. De ene keer een nek en hoofd massage en de laatste keer bij hem thuis een been en voet massage met een smeerseltje van geweekt hout in alcohol. Marian werd telkens na het eten opgemaakt met Birmese make-up. Dit is een smeerseltje van op een steen tot poeder gewreven sandelhout. Dit wordt door veel Birmesen gebruikt. Men zegt dat het tevens insectenwerend is.
Tijdens onze tocht langs alle pagodes en tempels hebben wij zoveel donaties gedaan dat wij voor de rest van ons leven gezegend zijn. Dat wil zeggen Ko Moo kocht telkens kleine offergaven en vertelde ons hoe wij dat konden doen. We hebben zelfs een donatie aan een man gedaan die psychisch in de war is en aan hongerige straathonden. Het doen van donaties en geven van giften is helemaal verweven in de cultuur. Tijdens onze rondritten liet Ko Moo ons verschillende kloosters zien waar zijn dochter (hij zelf dus) grote donaties aan had gedaan om onder andere waterbronnen te slaan voor goed drinkwater. Drinkwater is een groot probleem in dit land. Inmiddels is onze rugzak behoorlijk gevuld met allerlei geschenken van Ko Moo en zijn gezin, vrienden, familie van hem, maar ook wild vreemden. Ondertussen kregen wij overal, waar we ook kwamen, eten, drinken en zelfs wijn aangeboden. Soms voelde het voor ons tot op het gênante af. Gelukkig hadden wij wat pepernoten, drop en kleine houten klompjes bij ons om weg te geven.
Een ander bijzonder hoogtepunt was een bezoek aan het meditatiecentrum waar Ko Moo regelmatig komt en warme band mee heeft. Door zijn contacten daar kregen wij een zeer uitgebreide rondleiding en konden wij de relikwieën van zijn overleden Boeddha aanschouwen. Uiteraard werden we hier ook weer ontvangen met hapjes en drankjes. Als afsluiting werden wij uitgenodigd voor het bijwonen van een meditatiesessie met uitleg over hoe te mediteren. Tevens kregen wij een lading aan meditatie en documentatie materiaal mee en een uitnodiging voor een volgende keer om er een aantal dagen te verblijven. Vooral Leydy wordt van harte uitgenodigd. Ook voor haar hebben wij de nodige giften en documentatie materiaal gekregen.
-
20 December 2012 - 07:47
Map:
Zeker overweldigend, wat jullie allemaal mee maken en top dat we nu ook foto's kunnen zien. Jullie komen in ieder geval hele bijzondere mensen tegen op speciale plaatsen. Ik ga nu gewoon naar m'n werk, vanmiddag Kerstborrel, lijkt voor jullie allemaal erg ver weg, denk ik,veel plezier met jullie volgende stappen... -
20 December 2012 - 10:55
Elly:
nou nou nou.....jullie doen weer heel veel indrukken op en zo te zien genieten jullie er volop van. Wat een totaal andere wereld. Echt .....WAUW....
Ontzettend leuk om het vanaf hier een beetje te kunnen zien. Enjoy
-
20 December 2012 - 15:10
Joyce:
Wauw....wat een ongelooflijk andere wereld! -
20 December 2012 - 20:45
Marion:
Wat een ervaringen. Erg leuk om te lezen.
Wij zijn net weer terug uit Edinburgh en hebben ook een paar fantastische dagen
achter de rug.
Veel plezier weer, groetjes Marion
PS Ik kwam van de week je tante nog tegen Gerard en zij vroeg zich af of je
nog wel tijd hebt om te werken!! -
21 December 2012 - 17:26
Monika:
Wat een ervaringen allemaal!! Wel mooi dat jullie voor de rest van je leven gezegend zijn. Ik word een beetje jaloers op het weer bij jullie (hier kil, koud, nat en ongezellig)
Het blijft mooi om jullie ervaringen te lezen en kunnen bekijken!! -
25 December 2012 - 10:07
Leydy:
Hallo Marian en Gerard, eindelijk kan ik jullie reisverslagen lezen. Gisteravond ben ik teruggekeerd uit Oman, Dubai en Abu Dhabi. Tjonge jonge wat een andere maar vooral ook moderne wereld. De meest futuristische architectuur vind je zeker hier. Daarnaast valt me de waanzinnige hoeveelheid van soorten mensen op. Uit alle hoeken van de wereld. Tijdens onze cruise naar Oman en Abu Dhabi ook op de boot. Ik heb genoten van alle contacten met Filipino's, Thais, Indonesiërs, Balinezen, Myanmarezen (?) en zelfs mensen uit Peru en Zuid America. En uiteraard veel Intaliaans personeel, 2 Nederders, Duitsers etc. etc. Jongens wie een topkwaliteit cruise mee wil maken zoek dan eens op Google naar Costa Atlantica en Dubai. Relatief goedkoop omdat de vlucht er ook bij zit inbegrepen. 9 dagen incl. top kwaliteit volpension voor 800 Euro, maar dan moet je het wel meerdere maanden vooraf boeken bij Arke (of Kras, maar dan is het wat duurder).
Hier laat ik het even bij, want anders wordt het bericht te lang. Tot later meer reactie op jullie mail. -
06 Mei 2013 - 18:30
Marielle Wijnkoop:
Beste Marjan en Gerard,
Ik heb net jullie verslag gelezen en foto's bekeken. Wat een prachtige ervaring!
Mijn vriend en ik gaan dit jaar 5 weken naar Birma en willen graag in een klooster ovrnachten. Kunnen jullie mij vertellen waar jullie overnacht hebben en misschien de gegevens van Ko Moo willen doorsturen. Dan kunnen wij hem misschien ook inhuren?
Alvast bedankt voor de moeite,
Met vriendelijke groet,
Marielle Wijnkoop -
16 September 2015 - 21:09
Ginny Hillebrandt:
Hoi, we zouden volgend jaar naar Maynmar op reis gaan. We zijn tien jaar samen en worden 50 en 40 jaar! Dat willen we vieren. Jullie reisverhaal inspireerde ons. Temeer het logement in het klooster en bezoek aan meditatiecentrum. Regelden jullie zelf de reis ter plaatse of was het via een organisatie? Zo ja, de welke of heb je tips voor ons? Hoe vonden jullie de taxi chauffeur? Alvast bedankt. Vriendelijke groetjes, Ginny Hillebrandt, België
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
